کورکومین ماده شگفت انگیزدر زردچوبه

یافته های علمی نشان می دهند که اغلب بیماری های مزمن به دلیل عدم تنظیم التهاب بوجود می آیند. بنابراین، یافتن مواد با خاصیت ضدالتهابی کارا و امن یک چالش واقعی در پزشکی مدرن است. تا به امروز استروئیدها احتمالاً بهترین مواد ضدالتهابی شناخته شده به شمار می آیند اما مصرف آن ها با عوارض جانبی فراوانی همراه است. علاوه بر استروئیدها، چندین داروی ضدالتهابی غیر استروئیدی در قرن های گذشته کشف شده اند از جمله سالسیلات ها، ایبوبروفن، فنیل بوتازون، دیکلوفناک، ایندومتاسین و ناپروکسن، اما تجربه این سالها نشان داده است که مصرف اغلب این داروها نیز عوارض جانبی جدی بر جای خواهد گذاشت. برای مثال مصرف اغلب مهارکننده های سیکلواکسیژنازها با عوارض قلبی عروقی همراه  است. بنابراین نیاز به مواد ضد التهاب کاراتر و امن تر به شدت احساس می شود. شواهد زیادی نشان می دهد که کورکومین دارای خواص ضد التهابی است. زردچوبه که در زبان هندی Haldi نامیده میشود، پودر ریزوم خشک شده گیاه Curcuma Longa است. این گیاه، گیاهی پایا از خانواده زنجبیل بوده و ارتفاعی حدود 90 تا 159 سانتی متر دارد و پوشیده از برگهای بلند و نوک تیز و گلهای زرد شیپوری است. ریزوم این گیاه بسیار با ارزش است و به طور گسترده در کشورهای آسیایی مانند هند، چین و دیگر کشورها کشت میشود. قدمت استفاده از این گیاه به عنوان مکمل غذایی و یا مولکولی درمانی به بیش از 5000 سال میرسد. از زرد چوبه به طور معمول به عنوان ادویه و رنگ خوراکی استفاده میشود اما امروزه این گیاه در صنایع رنگ و دارو نیز جایگاه خوبی کسب کرده است. قرنهاست در طب هند و چین از این ماده به عنوان یک ضد التهاب در درمان قلنج، دندان درد، درد قفسه سینه، زردی، بی اشتهایی و مشکلات قاعدگی استفاده میشود. در طب آیورودا از این ماده برای درمان طیف گسترده ای از بیماریها از جمله روماتیسم، بدن درد، بیماریهای پوستی، کرمهای روده، اسهال، تب، بیماریهای کبدی، سوء هاضمه و یبوست استفاده میشود. مصرف خوراکی زردچوبه به عنوان ضد نفخ و ادرار آور و مصرف موضعی آن به عنوان ضد تورم، ضد درد و برای درمان کبودی، رگ به رگ شدگی، سینوزیت و بیماریهای مختلف پوستی توصیه میشود. مصرف آن همراه با چای یا شیر داغ به عنوان یک درمان خانگی برای بهبود گلودرد، سرفه و سرماخوردگی استفاده میشود. زردچوبه از طیف وسیعی از مواد شیمیایی گیاهی تشکیل شده است که از جمله آنها میتوان از کورکومین، دی متوکسی کورکومین، بیس دی متوکسی کورکومین، کورکومنول، کورکومول تترا هیدرو کورکومین، تورمرین، تورمرونز و تورمرونول نام برد. مهمترین مواد تشکیل دهنده زردچوبه، کورکومینوئید ها هستند که رنگ زرد زردچوبه را نیز ایجاد میکنند. مهمترین کورکومینوئیدی که بیشترین خواص درمانی زردچوبه را به آن نسبت میدهند، کورکومین است که اولین بار در سال 1815 از زردچوبه استخراج و در سال 1910 فرمول مولکولی آن کشف شد. اولین بار در قرن 13 ، تجار عرب، زردچوبه را به اروپاییها معرفی کردند. این ادویه به دلیل رنگ و مزه اش، در اروپا به زعفران هندی شهرت یافت و بعدها به همراه  سایر ادویه ها به عنوان ادویه کاری به اروپا عرضه شد. کورکومین ترکیب زردرنگ در زردچوبه دارای اثرات ضد التهابی است. امروزه مشخص شده زردچوبه اثرات ایمنومدولاتوری دارد و می‌تواند فعال شدن لنفوسیت ها و ماکروفاژ و نوتروفیل  را تنظیم کند. همچنین منجر به کاهش بیان سایتوکاین‌های التهابی می‌شود و در غلظت‌های کم می تواند منجر به تقویت سیستم همورال شود. مطالعات نشان می‌دهد این ادویه دارای اثرات مفیدی در درمان بیماری‌های آسم، انواع سرطان و التهابات مغزی همانند بیماری MS و آلزایمر دارد. امروزه مشخص شده کورکومین قادر به عبور از سد خونی-مغزی و دسترسی به مناطق تحت تاثیر بیماری MS می‌باشد، این توانایی و همچنین اثرات آنتی اکسیدانی و خواص ضد التهابی آن توجه محققان را به خود در درمان این بیماری جلب کرده است که البته مطالعات بیشتری باید به منظور تعیین دوز مناسب انجام شود.