آهن

آهن یکی از مواد معدنی موجود در گوشت و گیاهان است که نقش های مهمی در بدن ایفا می‌کند.آهن بخش مهمی از هموگلوبین است که بخشی از خون است و اکسیژن را از شش ها به سلول های بدن منتقل می کند.آهن در فرآیند های مختلف دیگری مانند غلظت ، انرژی ، فرآیندهای دستگاه گوارش ، سیستم ایمنی بدن و تنظیم دمای بدن نقش دارد.

کم‌خونی یا «آنِمی» به کاهش گلبول‌های قرمز سالم خون یا کاهش هموگلوبین گفته می‌شود که وظیف‌ی اکسیژن‌رسانی به دستگاه‌های مختلف بدن را به‌ عهده دارند.

از علائم کمبود آهن می توان به خستگی ، رنگ پریدگی پوست ، سردرد و سرگیجه ، تپش قلب،سندرم ساق بی قرار و شکنندگی ناخن ها اشاره کرد.

مصرف روزانه آهن در گروه سنین مختلف، متفاوت است اما خانم های باردار در این میان نیاز بیشتری به آهن دارند. فقر آهن در بین زنان و ورزشکاران بسیار شایع و متداول است.

داشتن آهن کافی سبب می‌شود که مغز به درستی و با هوشیاری کامل بدون اینکه به موادی مثل کافئین تکیه کند، عملکرد داشته باشد.

 اسید آسکوربیک یا همان ویتامین C، جذب آهن را بیشتر می‌کند.همچنین  میزان دریافتی آهن از منابع حیوانی بیشتر و برای بدن قابل جذب‌تر است. مصرف همزمان آهن با شیر و لبنیات، مکمل کلسیم و منیزیم، چای و قهوه، غلات، توت‌فرنگی و طالبی توصیه نمی‌شود

میزان آهن لازم بدن بزرگسالان در روز، ۱۸ میلی‌گرم است.

از منابع آهن می توان به اسفناج،تخم کدو حلوایی،حبوبات،گوشت قرمر و کلم بروکلی اشاره کرد.

درمان فقر آهن بامصرف مکمل دارویی آهن برطرف می‌شود.